15 mei is de Internationale dag van het gezin. Een dag waarop wordt stilgestaan bij het belang van het gezin. Naast het traditionele gezin (vader, moeder en biologische kinderen) is er diversiteit in de samenstelling. Eénoudergezinnen, adoptie- en pleeggezinnen, co-ouderschap en natuurlijk ook het regenbooggezin. Hoe is het om daar onderdeel van te zijn? Kim (32) uit Amsterdam vertelt over haar regenbooggezin.
Door Judith Snijders
‘Ons gezin bestaat naast mij, uit mijn vrouw, onze dochter en twee vaders. Het zijn twee gezinnen die samengesmolten zijn. We wonen niet allemaal in één huis maar we voeden onze dochter wel samen op. De doordeweekse dagen hebben we gesplit en de weekenden doen we om en om.’
Hoe hebben jullie de vaders leren kennen?
‘De biologische vader van onze dochter is één van mijn beste vrienden van vroeger. Toen we 15 jaar oud waren hebben we een keer als grapje gezegd dat we altijd nog op ons dertigste samen kinderen konden nemen. We zijn vrienden gebleven en het plan bleef in de lucht hangen tot het moment dat ik getrouwd was en mijn vrouw en ik een kinderwens hadden. We hebben gevraagd hoe hij het zou vinden als hij samen met ons een kindje zou krijgen. We hebben er bijna twee jaar over gepraat met heel veel wijn en allerlei fantasieën uitgesproken maar ook hele serieuze onderwerpen zijn aan bod gekomen.’
Het lijkt me dat je ook veel moet regelen op juridisch vlak. Hoe hebben jullie dat aangepakt?
‘We hebben, zoals we dat zelf noemen, een manifest opgesteld. Dat is een formulier waarin we verschillende afspraken hebben beschreven. Zoals wat betekenen alle grootouders, hoe zien we de feestdagen voor ons en hoe willen we het financieel doen. Helaas kun je nog niet alles juridisch regelen.’
’Het manifest hebben we wel bij de notaris officieel laten maken met onze handtekeningen. Dat heeft verder geen juridische consequenties maar het voelde voor ons waardevoller dan dat het alleen een bestandje op onze laptop was. We zijn eerst zelf gaan speuren en toevallig kennen we een notaris die zelf homoseksueel is en met zijn man en een vrouw ook in hetzelfde traject zaten. We hebben gevraagd wat hij kon regelen en hij heeft ons daarbij geholpen. ‘
Wat voor reacties kregen jullie van familie en vrienden?
In het begin kregen we veel vragen over hoe we het allemaal gingen regelen. Ook waren er mensen die twijfels hadden of het goed zou gaan en of het voor het kindje niet vervelend zou zijn dat ze niet bij de moeder is in het begin. We hadden wel een afspraak dat onze dochter het eerste half jaar alleen bij ons was. Toen ze voor het eerst een nachtje naar haar vader ging was dat ook moeilijk en spannend maar inmiddels zijn we er allemaal aan gewend en het gaat supergoed met onze dochter. Het is het vrolijkste kind dat ik ken en ik maak me er zelf geen zorgen over.’
Van welke momenten met jullie gezin geniet je het meest?
‘Ik geniet het meest als we samen zijn en ik alle liefde voel die we met zoveel mensen voor elkaar hebben. In het weekend gaan we wel eens samen naar een opa en oma bijvoorbeeld, met z’n vijven in de auto. Onze dochter geniet daar ook heel erg van met al haar papa’s en mama’s, dat merk je heel duidelijk. We gaan dan vaak wandelen in het bos of de polder. Eén van de vaders is bioloog, dus we kijken veel naar de dieren en planten. Ik leer daar zelf ook heel veel van bij. De natuur opnieuw ontdekken door de ogen van je kind vind ik een van de cadeaus van het ouderschap.’
Tot slot, jullie zijn een regenbooggezin, wat vind je van deze naam?
‘Ik heb het groepje van de regenboogfamilieborrel zelf zo genoemd. We hebben allemaal namen als born this way en roze ouders voorbij laten komen. Maar omdat er heel veel gezinnen zijn waarbij niet alle ouders homoseksueel zijn is regenboog beter. Er zijn ook ouders die transgender zijn en die vang je niet allemaal met roze. En ik vind een regenboog een mooi hoopgevend symbool voor kinderen!’
Speciaal voor regenboogfamilies organiseert COC Amsterdam eens in het kwartaal kennismakingsbijeenkomsten.
