“FABIOLA levend kunstwerk NU DOOD”
Niet geheel onverwacht is Fabiola zondagmorgen 27 januari 2013 overleden, in het Hospice Sint-Jacob te Amsterdam. Dit heeft een woordvoerder van hem vanmorgen laten weten. Fabiola was 66 jaar oud. Als ‘extravagant uitgedost ‘levend kunstwerk’ was hij jarenlang een bekend fenomeen in het Amsterdamse stadsleven – en niet alleen in de homoscène. Daarnaast kennen velen hem als vrijwilliger onder andere in de opvang en begeleiding van dak- en thuislozen.
“Een kleurrijk LHBT-activist is vandaag overleden – een symbool van de vrijheid te mogen zijn wie je bent’, zegt COC Nederland voorzitter Tanja Ineke. “Fabiola sloeg geen demonstratie over en met zijn extraverte outfits gaf Fabiola demonstraties altijd wat extra cachet. We gaan Fabiola missen.”
Fabiola is als Peter Alexander van Linden op 26 mei 1946 geboren te Weilheim in de Duitse deelstaat Beieren. Zijn vader was Belg en zijn moeder een Duitse. Zijn jeugd bracht hij voor een groot deel door in Antwerpen. Rond zijn dertigste besloot hij naar Amsterdam te verhuizen omdat het klimaat voor homo’s daar gunstiger was dan in België. De artiestennaam Fabiola heeft hij voor het eerst gebruikt tijdens een Amsterdams filmfestival, medio de jaren ’70 georganiseerd door de Rooie Flikkers. In zijn burleske uitmonstering liep hij er bij, volgens de Rooie Flikkers, als een koningin. Hij was Belg, de koningin der Belgen was Fabiola, en zo werd het haar naam.
De laatste weken van zijn leven hebben velen nog afscheid van hem kunnen nemen in zijn eigen kamer in de hospice. Kanker waarvoor hij eerder was behandeld was weer terug gekomen en bleek niet meer behandelbaar. Vandaar zijn keuze in Hospice Sint Jacob in de hoofdstad te verblijven. De kop boven dit bericht “FABIOLA levend kunstwerk NU DOOD” is de door hem voorgestelde tekst op zijn grafmonument.
Fabiola’s laatste woorden
Na afloop van een gesprek tussen Fabiola en MVS-medeewerker Menne Vellinga over het leven en sterven, wilde Fabiola nog een laatste oproep doen:
“Mijn wens is dat iedereen een stukje geluk krijgt en dat iedereen zich daartoe moge inzetten zodat de wereld een stukje rechtvaardiger wordt en goed voor alle mensen. Want de zon schijnt voor iedereen, de sterren en de maan ook. Dus mensen, blijf toch je inzetten voor een betere wereld – en dan bedoel ik: mensenrechten, dat iedereen zijn eigen leven kan leiden, dat er meer vrede komt, dat de Palestijnen en Israël kunnen samenleven, in plaats van oorlog. Dat Rusland vrijer wordt. Dat China vrijer wordt. En dat overal ter wereld de homorechten gerespecteerd worden.
Denk niet : ik kan niets, ik ben niets, wat kan ik nou bijdragen.
Want als je niet, zoals ik dat heb gedaan, als individu in het zicht wilt lopen, dan draag je al iets bij doordat je met zijn allen op een demonstratie jezelf kunt laten zien. Of, bijvoorbeeld, door iets anders, dat je thuis kunt kunt doen in je luie stoel. Bijvoorbeeld dat je een e-mail durft te te sturen naar een president en daarin reageert op iets dat onrecht is.
Dus mensen, strijdbaar blijven en opkomen tegen onrecht.”
(Bron: Menne Vellinga / MVS)
