Update na rechtszaak 22 augustus:
Afgelopen week publiceerden wij het aangrijpende verhaal over Michel en Eise die een kinderwens hebben, maar deze nog niet in vervulling kunnen laten komen omdat ze bij verschillende klinieken geweigerd zijn. Afgelopen vrijdag heeft de eerste rechtszaak plaatsgevonden, waarvan we jullie graag een update willen geven.
Michel, Eise, een buurmeisje en de toekomstige draagster van het kindje, vertrokken in de ochtend naar de rechtszaal in Utrecht. Daar ontmoette zij eerst hun advocate Wilma Eusman. Nadat alles kort werd doorgesproken in de koffiekamer, kwam dhr. Ruis, de voormalig directeur van Behandelcentrum Geertgen langs met zijn juriste. Na een korte kennismaking op de gang zei hij al snel: “Nou, ik verwacht niet dat dit kans van slagen krijgt”. De toon voor de zaak was direct gezet.
Eenmaal in de rechtszaal, stelde vooral de voorzitter veel vragen om duidelijkheid te krijgen over de manier van handelen van de kliniek. De kliniek heeft na het faillissement een doorstart gemaakt, maar de vragen die gesteld werden, waren natuurlijk vooral gericht op waarom de deuren voor Michel en Eise gesloten bleven toen ze aanklopten bij dhr. Ruis. Ook nu werden er weer diverse redenen genoemd:
- Niet door medisch ethische toetsingscommissie komen
- Wensouders dienen zelf te dragen en te baren
- Draagmoeders helpt hij niet
- Geen geld voor zwangerschapszorg en nazorg
- Alles moet onder één dak kunnen plaatsvinden
Voor lesbiennes is een soortgelijke behandeling echter wel mogelijk, gaf advocate Wilma vervolgens aan. Hierbij wordt een eicel van de ene vrouw bevrucht en bij de andere vrouw ingebracht. De heer Ruis bevestigde dit, en kwam zelf ook met nog meer voorbeelden. In de ogen van Michel en Eise, en vele anderen, wordt er dus onderscheid gemaakt. Maar volgens dhr. Ruis blijft de moeder op dat moment gewoon de moeder. Hij is van mening dat een kind bij de moeder thuishoort, en niet bij twee homomannen. Ook viel hij over de psychologische zorg tijdens en na de zwangerschap. Die kan hij niet borgen. Mevrouw Eusman gaf daarop direct aan, dat deze hulp ook ergens anders verkregen kan worden.
Dhr. Ruis wilde vervolgens ook weten waarom de VU niet betrokken was in deze zaak. Zij voeren de behandeling van draagmoeders immers wel uit. Maar wat hij niet wist is dat deze klacht ook is uitgegaan naar de VU. Mevrouw Eusman wilde graag dat deze zaak met de VU gemengd zou worden, maar dit was niet mogelijk omdat de zaak richting Geertgen al in gang was gezet. Daarom komt er nog een tweede zitting met de VU.
Er is tijdens de zaak veel besproken, en er zijn veel nieuwe voors en tegens op tafel gekomen. Maar het proces komt nog lang niet ten einde. De rechtbank sloot af met de volgende woorden: “Normaal gesproken heeft u binnen 8 weken een uitspraak van ons. Echter nu wachten we de zitting met de VU af en maken ook daar een oordeel op. De datum van die zitting is nog niet bekend, de betrokken partijen hebben nog tot 29 augustus de mogelijkheid stukken in te brengen. Daarna wordt een zittingsdatum bepaald. Pas daarna zullen wij een oordeel in deze zaak geven.”
De zaak duurde 1 uur en 45 minuten. Na de rechtszaak kwamen de partijen elkaar nog tegen op de gang. Dhr. Ruis blijft bij zijn uitspraak die hij eerder deed. Hij geeft het weinig kans van slagen. “Nederland is hier nog niet aan toe”, voegde hij toe. Michel en Eise blijven daar anders over denken, en met hen vele anderen.
Zodra er meer nieuws bekend is over deze zaak zullen wij uiteraard weer een update uitdoen.
Meer info: https://www.facebook.com/profile.php?id=100008201733407&fref=ts
