Vandaag, op vaderdag, worden alle vaders in het zonnetje gezet. Wij gingen op bezoek bij een wel heel bijzondere vader. Ben heeft namelijk zijn eerste dochter gebaard, toen hij biologisch nog vrouw was. “Ik noem mezelf baarvader!” Na zijn eerste dochter heeft hij ook de zorg voor een pleegdochter gekregen.
In een ruim appartement zit Ben (47 jaar) net aan de lunch als ik langskom voor een gesprek. Hij biedt me meteen een bordje champignonssoep aan. Tijdens de soep en de koffie beantwoordt Ben vragen over het ouderschap en het leven als man.
Hoe ziet jouw gezin er uit?
“Ik ben een alleenstaande vader met twee dochters, Esther van 16 en Elize van 14. Esther is zogezegd ‘uit mijn buik’, ik ben met de navelstreng aan haar verbonden geweest. Ik wilde altijd graag kinderen en mijn toenmalige vrouw wilde geen kinderen baren. Dus ben ik zwanger geworden.
Elize is mijn pleegdochter. Ik wilde namelijk nog heel graag een tweede kind. Ondertussen was ik gescheiden en zelf verwekken zat er niet in. Nog een keer zwanger worden, en dan alleen, vond ik ook wel heftig, dus ik was blij dat Elize al geboren was toen ze bij mij en mijn dochter kwam wonen. Elize bleek, onder anderen vanwege haar beperkingen, hele speciale zorg nodig te hebben die ik na 3 jaar niet meer ieder dag kon bieden. Ze woont ondertussen als jaren in een instelling maar logeert nog steeds bij ons.
Toen Elize’s eigen vader overleed vroeg ze me of ik haar echte vader wilde worden. Dat vond ik het grootste geschenk dat ze me kon geven, zeker voor een kind met hechtingsproblematiek. Met vaderdag komt ze uiteraard naar huis.”
Is het niet lastig om zwanger te zijn terwijl je je eigenlijk man voelt?
“Het zwanger zijn was een ramp, maar toen wist ik nog niet waarom. Ik zei de hele tijd: ‘dit is mijn lichaam niet’. Ik wist al dat ik een jongen was op mijn vijftiende. Toen werd nog niet zoveel gesproken over gender als nu, en je kon nog niet zo makkelijk informatie vinden. Dus ik heb dat gevoel altijd verdrongen.
Na mijn zwangerschap ben ik twee-en-een-half jaar ziek geweest. Ik dacht dat ik doodging. Toen verdrong ik mijn gevoelens niet langer en besefte ik dat ik een man was. Behalve dat mijn dochter werd geboren, werd ook de jongen in mij geboren.”
En toen ging je je transitie in?
“Ik ben geleidelijk aan begonnen aan mijn transitie. Ik heb hier tien jaar over gedaan. Met de zorg voor twee kinderen is het niet zo handig om je te laten opereren, want wie zorgt dan voor hen? En mijn kinderwens was groter dan mijn wens een man te zijn.”
Zien je dochters je als vader of als moeder?
“Ze noemen me alletwee vader. Esther was daar overigens sneller mee dan ik. Ik dacht: ‘moeder en man, dat kan prima’. Maar na mijn eerste geslachtsaanpassende operatie vroeg zij me of ik haar papa wilde worden. De eerste keer dat Esther me zo noemde was het even wennen, ik dacht ‘Shit dat ben ik!’ Voor Elize ben ik altijd naar pleegvader geweest, ze kent me niet anders.”
Denk je dat jouw vaderschap verschilt van die van andere vaders?
“Mijn rol als vader is denk ik wel anders dan die van andere vaders is geweest. Ik ben natuurlijk alleenstaand, waardoor ik ook de rol van moeder op me heb genomen. En ik heb daarnaast ook verstand van vrouwendingen, want ik heb dat lichaam gehad. Ik kon mijn dochters uitleggen wat menstruatie inhield en hoe dat voelde. En ik kon helpen met beha’s kopen toen ze jonger waren. Nu willen ze al jaren niet meer dat ik hun help met het shoppen van bikini’s hoor, haha.”
Hoe ga je deze vaderdag doorbrengen?
“Dit is echt mijn dag, ik slaap lekker uit, daarna krijg ik van allebei een cadeautje. We gaan wat leuks doen met z’n drieën en we eten iets dat ik lekker vind!”.
