AMSTERDAMSE HORECA VINDT DE WEG OMHOOG?
Wie het weekend van 22 maart in de jeans- en fetish-bars van Amsterdam probeerde binnen te komen, geloofde zijn ogen niet. Barstensvol. Bij sommigen moest je zelfs wachten tot er iemand wegging. En dat terwijl al jaren geklaagd wordt dat het voorbij is met “Amsterdam Gay Capital Of The World”. Wat is er aan de hand; heeft het zakenleven een magische formule teruggevonden, ergens in een darkroom of zo?
Het is eenvoudiger. Het was Bear Pride. Voor mannen met baarden. Het was de eerste keer dat dit evenement in Amsterdam opgezet is; en het was een enorm succes. Niemand wist of het zou lukken, maar de gok heeft zich geloond. Optimisten wezen op het Fetish Pride evenement, vorig voorjaar, wat ook boven verwachting liep, maar eigenlijk was iedereen onzeker over de afloop. Maar het kan dus wel degelijk, volle bars. Net als vroeger. Is dit een signaal dat we niet bij de pakken moeten neerzitten als het om revitalisering van de horeca gaat?
Grote man achter Bear Pride is Michael Roks, de bedrijfsleider van de Eagle en de Dirty Dicks.
“Inderdaad; Bear Pride was een groot succes; dat hadden we niet zien aankomen. Het was een flink stuk drukker dan Fetish Pride, wellicht omdat de bear-formule natuurlijk breder en minder specifiek is dan fetish. Ik heb het niet alleen gedaan: we hadden een geweldig team bestaand uit Sjag Kozak van Bear Necessity, Bram Sniekers van Furball en Richard Keldoulis van Club Church.”
De homo horeca werkt al jaren slecht samen, wat heb je nu anders gedaan?
“Ik wil graag dingen samen doen, dat ligt mij beter en ik ben er heilig van overtuigd dat dat voor iedereen beter is. Niet alleen maar aan je eigen portemonnee denken. Lange termijn is belangrijker; als je een geslaagd evenement hebt komt de omzet vanzelf mee. Natuurlijk was er vroeger veel geruzie onder de ondernemers; er waren veel prima donna’s die alles naar zich toe wilden trekken en graag de eerste viool wilden spelen. Uiteindelijk blijkt dat niet te werken. De nieuwe generatie is veel soepeler en coöperatiever. Niet iedereen wilde meedoen, en hopelijk gaat dat veranderen. We willen vanaf nu ook partijen mee laten doen die nu nog niet meededen; nogmaals, een gezamenlijk optreden werkt echt veel beter.”
Maar wat is het geheim, wat is de kern van een succesvol evenement?
“Naar mijn mening moet je vooral een goede promotie hebben, natuurlijk op basis van een programma van activiteiten. De promotie moet echter echt goed zijn; mensen gaan er van uit dat als je een evenement “overal ziet” dat de rest dan ook wel in orde zal zijn. Velen vinden het feitelijke programma net iets minder belangrijker. We hebben een fraai programmaboekje gemaakt, het zag er goed uit, mooi papier, en het is echt over heel Europa verspreid in een oplage van 10.000. Het aantal speciaal op het evenement gerichte activiteiten was eigenlijk niet eens zo hoog: de avond op zaterdag met de Mister Bear verkiezing, en een geplande tocht door de grachten en een bowling avond van de Dikke Maatjes.”
“Wel hebben we er goed op gelet dat iedere deelnemende partij ook in de agenda terug kwam: mensen willen graag weten ‘waar de actie is’’. Dat hoeft dan helemaal geen uitgebreid (en duur) feest te zijn; borrelhapjes volstaan ook. Als er maar iets is waaruit blijkt dat je meedoet. Ik heb ook heel veel advertenties uitgeruild met partijen als Spartacus, Gay.nl en Gay&Night. Ook dat wordt door het publiek opgemerkt.”
“Een leuk detail is dat de Mister Bear verkiezing georganiseerd is door de Lowlanders, de Amsterdamse gay rugby club. We vergeten gauw dat een sportvereniging gewend is om evenementen op te zetten; men heeft veel ervaring en over het algemeen kan men de kosten goed in de hand houden. Het was in de Odeon. Bij de Gay Canal Cruise hebben we geleerd dat men zich pas op het laatste moment aanmeldt; volgend jaar houden we daar rekening mee. Nogmaals, je wilt dat iedereen meedoet: het viel op dat sommige van de bars die niet meegedaan hadden helemaal niet zo vol waren.”
Iedereen klaagt over de lege bars en clubs, wat is jouw visie daarop?
“Dat klopt, toch merk ik zie aan mijn omzetten dat het bijtrekt; ik zie echt een stijgende lijn. Steeds meer ondernemers leren dat je er moeite voor moet doen. De tijd dat het geld binnenstroomde met alleen maar lauw bier schenken is echt voorbij. Je moet goed opletten, luisteren, je best doen en met de tijd meegaan. Sfeer creëren. De keus in uitgaan is enorm en je moet laten zien dat je als ondernemer je best doet; je moet dus evenementen organiseren. Met name de leerbars zijn te lang hetzelfde gebleven.”
“je kunt een aantal factoren herkennen waarom de bars leeg zijn: uitgaan is niet goedkoop, mensen hebben minder geld; de hotels in Amsterdam zijn duur terwijl je Berlijn voor 50 euro kunt slapen; elders zijn grotere feesten; men hangt veel achter de computer en het reizen in het algemeen is veel goedkoper geworden en je gaat dus sneller ergens anders heen.”
“Ook al vindt men de drank duur, een prijsverlaging helpt niet zomaar. Gedrag verandert niet door een paar euro’s voordeel, men moet het leuk vinden in je zaak. Sommige bars lopen wel goed, het kan dus wel. Voor de Warmoesstraat geldt dat het oude imago van de ouderwetse (en oude) leermannen niet meewerkt. Je moet dan aan de jeugd duidelijk maken dat je met de tijd meegaat. Bijvoorbeeld de Warehouse, de opvolger van Fuxxx en de Cockring, is helemaal overnieuw ingericht: het is een echte dance club met DJ’s, een lounge, chiquer en luxueuzer dan het ooit was. Veel roestvrij staal en LED verlichting. De darkroom is kleiner geworden want daar was minder vraag naar.”
“Zelf doe ik de Young Eagle, zoals de naam vermoedt gericht op een jonger publiek. Dat begint langzaam te lopen. Je moet er veel voor doen, vooral veel adverteren. Het bier goedkoper (2 euro) voor iedereen jonger dan 28 jaar, op de donderdag vanaf 22.00 uur. Iets vergelijkbaars doen we bij de Dirty Dicks, daar is op diezelfde donderdag het bier ook goedkoper maar dan voor iedereen. En dat loopt ook goed.”
“Het is inderdaad zo dat vroeger veel personeel niet goed was: onvriendelijk, geen goed gastheer. Valse nichten horen niet achter een bar. Horeca is een vak en als je als gastheer niet je best wil doen moeten we als ondernemer afscheid van je nemen. Dat we soms laat in de nacht niet het makkelijkste publiek hebben mag geen argument zijn; dat hoort erbij. De eisen zijn zoals gezegd hoger dan vroeger, slechte bars vallen eerder af.”
De Eagle is een roemruchte naam, vertel eens?
Rechts: Michael Roks
“De Eagle bestaat al sind 1979. We zaten eerst in het (kleinere) pand van de Dirty Dicks, en sinds 20 jaar op het huidige adres, Warmoesstraat 90. Eagle is een van de bekendste namen voor een leerbar; er zijn wereldwijd 50 Eagle bars. De eerste was New York (uiteraard) in 1970, pal na de Stonewall rellen. We hadden flink wat tegenslag de laatste jaren: juist op het moment dat de vorige bedrijfsleider Paul Wierks op vakantie in Florida onverwacht overleed was er een brand in de Eagle en was het pand helemaal volgelopen met bluswater. Na een flinke periode onzekerheid over een herstart werd ik bedrijfsleider en het heeft even geduurd voordat ik het weer op gang had, na de heropeing in april 2012. De Warmoesstraat was bijna stilgevallen; ook de Cockring, naast ons, was dicht. Ik ben naast de Eagle begonnen met het opzetten van Fetish Pride, om via een breed evenement de aandacht weer op de leerscene te krijgen. Maar ik wilde echter niet het bestaande Leather Pride, in november, beconcurreren, dat zou averechts werken. Daarom zitten we nu in het voorjaar, en fetish is een andere stijl dan leer. De leerscene zoals vroeger is verdwenen, de jeugd wil meer variatie: leer, rubber, sportkleding, men wil zich niet meer op één stijl vastleggen, en sportkleding is ook nog eens veel goedkoper dan leer. Ondertussen hebben we ook de Eagle meer in de richting van een club veranderd, met muziek en licht, en niet alleen maar een bar. Ook de Dirty Dicks is helemaal opnieuw ingericht. We zijn dus steeds bezig onze activiteiten te vernieuwen en ik heb het gevoel dat we op de goede weg zijn.”
‘Ik heb een wat ongebruikelijke loopbaan: ik was ooit bakker, ben toen jarenlang producer bij RTL geweest (dat was eerst mijn hobby), ik regelde de clips tussen de programma’s (promo’s, trailers en dergelijke) en daarna heb ik meegewerkt aan het opzetten van een datacenter. Ik doe ongeveer iedere acht jaar iets heel anders. Door toeval kwam ik in contact met de Eagle en de Dirty Dicks, waar men een bedrijfsleider zocht. Iemand die ook het gezicht van de zaak wilde zijn, en die meer kon zijn als alleen de kasbeheerder. Daarom heb ik ook veel plezier in het opzetten van evenementen.”
“Ik sta iedere week zelf in de bar. Ik wil voeling met het publiek houden en zelf horen wat de mensen denken. We zijn nu druk bezig met een aantal aanpassingen. Het licht is veranderd; de hekjes langs de trap zijn verhoogd en alles is opnieuw in de lak gezet, zodat je het hout beter schoon kunt maken. We zijn ook aan het nadenken over de rookruimte; de indeling kan beter.”
“Verder ben ik eigenlijk een vrij onopvallend type, ik woon ‘gewoon’ samen, en niet eens in Amsterdam maar er buiten. Ben niet zo’n prima donna.”
Paul Roggema
