Sinds een paar weken heeft COC Amsterdam een nieuwe stagiare: Sunny Derks. Wie is hij, en wat komt hij doen?
Het zal toeval zijn, maar Sunny is een vrolijke jongen van 24 jaar met een zonnig humeur. En om de vraag naar die naam maar gelijk uit de weg te ruimen: zijn ouders wilden hem eigenlijk Sonny noemen, naar Sonny Crockett, de held van de toen populaire tv-serie Miami Vice, maar er ging iets mis. Net als Oprah eigenlijk Orpah had moeten heten. Hij werd in 1989 1993 in Belfeld (Limburg) geboren en is als student van de opleiding Culturele Maatschappelijke Vorming van de Hogeschool Arnhem Nijmegen bij COC Amsterdam terechtgekomen.
Waarom juist hier? Sunny: “Ik wilde in mijn werk dichter bij mijzelf komen, en ben daarom stage gaan lopen bij COC Nijmegen. Daar heb ik een geweldige tijd gehad. Voor wie even vergeten was wat opbouwwerk is: je helpt groepen mensen, meestal in een achterstandspositie, zichzelf te organiseren en te verbeteren. Eén van de projecten daar was de herdenking van Transgendergedenkdag: we hadden een herdenking en met een man of zeventig hebben we ballonnen opgelaten. Het moment waarop de ballonnen de lucht in werden gelaten gaf me kippenvel. Er heerste een saamhorig, plechtig gevoel onder het publiek dat ik echt van binnen kon voelen. Op dit moment voelde ik echt de waardering, de voldoening, waar ik het allemaal voor had gedaan. Omdat het mij bij het COC goed beviel ben ik in Amsterdam gaan solliciteren.”
“Ik heb een wat aparte schoolloopbaan achter de rug: begonnen op het VMBO, daarna een recreatieopleiding, waar ik ontdekte dat ik het animatiewerk, theater spelen, erg leuk vond. Mede daarom ben ik daarna een MBO theateropleiding gaan doen. Omdat daarin weinig werk te vinden is, ben ik verder gaan nadenken en uiteindelijk Culturele Maatschappelijke Vorming op hbo-niveau gaan doen, waar ik me helemaal op mijn plaats voel. Ik dacht altijd dat ik niet erg theoretisch was maar nu ik er middenin zit gaat het veel beter dan verwacht. Ik ben nu met het derde jaar bezig. Deze opleiding richt zich vooral op groepswerk: geen individuele hulpverlening maar meestal minderheden als daklozen, moslima’s of hangjongeren. De creativiteit zit erin zulke groepen op gang te helpen, en vooral door ze zelf te activeren. Wat werkt het beste voor een bepaalde groep? Zo moeten jongeren vaak leren samen te werken. Je moet dan een passend project verzinnen met de juiste omstandigheden. Doe je een buurtbarbecue, dan ga je niet alles betalen maar probeer je ze te laten organiseren dat iedereen zelf iets meeneemt. Meestal lukt het me wel iets nieuws te verzinnen.”
“Mijn familie is erg vernederlandst, dat ik homo ben was geen probleem. Je leeft in Venlo wel in een kleine gemeenschap, dus iedereen weet het en je wordt wel gelabeld als ‘die homo’. Ik kom uit een Nederlands-Indische familie, mijn opa en oma zijn Javaans. Mijn vader is echt Limburgs, uit een klein dorpje. Hij is vrachtwagenchauffeur, mijn moeder zit ook in de logistiek. Mijn ouders hebben mij enorm gestimuleerd om mijn eigen interesses te zoeken en te volgen. Door de opleiding kwam ik in Nijmegen terecht en dat kwam goed uit want ik was Venlo wel ontgroeid. Inmiddels was ook mijn relatie over; ik was nog niet klaar om mij te settelen en veel thuis te zijn. Ik ben immers nog maar 24. Ik kwam ook al regelmatig in Amsterdam, en wilde daar al langer heen. Ik woon nu op een kamertje in de Bijlmer.“
“Zelf is mijn coming out voortgekomen uit informatie en contacten via internet. Ik was verliefd op iemand die ik nog nooit gezien had. En ik was redelijk vroeg, en alles viel voor mij snel op zijn plaats. Toch zie ik wel de oppervlakkigheid van internet en ik denk wel dat mensen elkaar willen blijven ontmoeten. “
“Nogmaals, ik wilde een stage bij het COC omdat ik het dicht bij mezelf wil zoeken. De eerste jaren van mijn opleiding heb ik breed rondgekeken; ik wil overal inzetbaar zijn, maar ik ben op een gegeven moment van koers veranderd. Mijn stage bij COC Nijmegen was geweldig. Naast de eerder genoemde transgendergedenkdag heb ik daar een vrijwilligersavond georganiseerd. We wilden meer saamhorigheid creëren en de motivatie versterken. Aan het eind hadden de vrijwilligers een eigen tekst over hun motivatie gemaakt op de melodie van een bekende hit; ik was apetrots dat het gelukt was.”
“Hier in Amsterdam moet het vrijwilligersbeleid herschreven worden. Er staat nog te weinig op papier, bijvoorbeeld over wat de organisatie en de vrijwilliger over en weer van elkaar verwachten. Als er wat fout gaat heb je niets om op terug te vallen. Het gaat onder leiding van Peter de Ruijter, Gerard Toussaint en Gerald Jansen. We gaan ook kijken bij andere COC’s, en er moet natuurlijk een implementatieplan gemaakt worden. Een tweede activiteit gaat over de samenhang tussen de verschillende groepen; het is nu zo dat er maar weinig onderling contact is. Misschien kunnen we daar iets aan verbeteren.”
“Verder ben ik samen met Jay coördinator van jongerengroep Jong&Out. Er is behoefte aan structuur en begeleiding, en uiteraard gaan we proberen het de groep zelf te laten doen. Ik vind het een enorm leuke groep; het is bewonderenswaardig dat sommigen, hoewel ze erg jong zijn, toch de moed hebben om steeds terug te komen. Dit heb ik zelf tijdens mijn jeugd wel gemist in het provinciale Limburg”.
“Qua locatie zit ik bij COC Nederland aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam. In het pand aan de Rozenstraat is overdag meestal niemand, dus daar zou ik helemaal alleen zitten. Omdat bij COC Nederland veelal betaalde krachten aan het werk zijn, is de sfeer er uiteraard wel anders dan wanneer je met vrijwilligers werkt.
PAUL ROGGEMA
